হৃদয়ত থকা নীল গভীৰতা, দুচকুত থকা নিবিৰ মমতা, তাকেই বিচাৰে নেকি জীৱনে? সমুখতে দেখো আজি পুৰণি বাগৰি পৰে, নতুনে মাথো ৰিঙিয়ায়| জীৱনৰ বাটটিত এৰি অহা খোজবোৰ, নিতে মচে কোন ধুমুহাই| সোঁৱৰণি কুঁৱলীয়ে চিঞৰি চিঞৰি কয়, অতীতৰ সীমাৰেখা নাই| মিছায়ে উভতি চাই, পাহৰা গীতকে গাই, দেহা মোৰ ভাগৰিহে যায়| কিবা যেন বিচাৰি, হেৰুৱালো পৰিচয়, পৰিচিতো আতৰিহে যায়| আজিৰ সোতত বহি কালিৰ সপোন দেখি, আশা মোৰ নিচে বাঢ়ি যায়, নতুনে মাথো ৰিঙিয়ায়|| তোমাৰ কথা যেতিয়া ভাবো দুচকু পানীৰে ভৰে, বিৰিনা বনৰ পাতৰ আগে, এটুপি নিয়ৰ সৰে| তুমি যেন দূৰ দূৰণিতে শুনা ৰিনিকি ৰিনিকি বাহী, নিজম ৰাতিৰ সোতে সোতে যেন কাষলে আহে ভাহি| হেৰোৱা ফুলৰ সুবাসেৰে পদূলি উপচি পৰে, তোমাৰ কথা মনত পৰিলেই, বুকুখন উৰুঙা উৰুঙা লাগে| শুকান পাত উৰুৱাই যেন এচাটি পছোৱা বলে , বৰ অসহায় অসহায় লাগে|| এৰি অহা পথ, আন্ধাৰে দেখোন আৱৰি আছে| আশা ভৰা ৰথ, বিপদে দেখোন আগচি ৰাখে| মই যি বাটেৰে ওলালো আজি, মই ন সাহসেৰে সাহসী আজি, মই নাহোঁ উলতি| মই ন পথেৰে জ্যোতিৰে পক্ষী ফুৰো বিচাৰি| তথাপিও কিয় বাৰে বাৰে ভাগৰে আহি আমনি কৰে| কিহৰ যাদুত? কি পৰশত? জ্যোতি পক্ষীবোৰে আগলৈ দেখো বাউলি মাতে| মই ন অশাৰে ফুলনি সাজি, ফুৰো উমলি| জীৱনে বিচাৰে কি? হৃদয়ে জানে নেকি? দুপৰৰ আকাশত জ্বলে জুই, নৈ বুকুতো হাজাৰ হাজাৰ কথা আছে শুই| নদীয়ে জানে জানো সাগৰৰ গতি? মানুহৰ মুখে মুখে, ইতিহাসৰ পাতে পাতে, নিগৰি নিজৰি আহিছো আমি, আমি কোন? আমাৰ পৰিচয় কি? কেতিয়াবা সুধি চাবাচোন নিজকে তুমি কোন? Note: Every word, every feeling that we write and feel are once felt by someone and wrote it down. We are just copying their words knowingly and unknowingly, making and mingling them into ours and that is the beauty of it. The lines of this poem are thoughts of various renowned poets before our time that inspires me a lot. I have written it according to my sentiments and experiences. You can say its edited or copied and yes it is. That is why we read.

Am I too overloaded with emotions? Ready to burst like a nuclear bomb Sensitive to even the slightest feelings or change of situations And emotions so unpredictable, so chaotic Like a whirlwind invaded with lights, sounds, taste, smell and sensation Emotions entangled unexpressed Tear me to bits Eruption of anxiety burst in my mind Can't keep up, Am I losing? Where is the factory setting to reset my brain? Note: When you think you are mature enough to handle things on your own, there comes a cyclone that makes your life upside-down. You are never mature enough to handle everything that comes your way. You are helpless. Moving on is the only way sometimes up till death.

ডিচেম্বৰ মাহ আহিলে শীতৰ অনুভৱে অন্য এক অমেজ প্রদান কৰে মোক৷ চাগে শীত মাহতেই মোৰ জন্ম হোৱাৰ বাবেই মোৰ অন্তৰৰ দুৱাৰ মেলি দিয়ে এই শীতে৷ শীতল চেঁচা বতাহ জাকে কঁপাই যোৱা গছবোৰৰ পৰা এখিলা এখিলাকৈ পাতবোৰ সৰি অহা আৰু নতুন কুঁহিপাতৰ বাবে গছবোৰৰ অপেক্ষা আৰম্ভ হয় এই শীততে। পুৱাৰ নিয়ৰত পৰি ৰ’দৰ তিৰবিৰ ৰংবোৰ আৰু পদুলি মুখৰ শেৱালি ফুলৰ সুবাসে মন ভৰাই তোলে৷ আজিও এই ৰং, সুবাস আৰু সৌন্দৰ্য্য কিছু হ’লেও অৱশিষ্ট আছে৷ শীতৰ ঠেটুৱৈ ধৰা জাৰত গৰম কাপোৰৰ উম এৰি বিচনা এৰি আহিবলৈ এলাহে আগুৰি ধৰে আৰু কিছু স্মৃতি-বিভোৰ (নষ্টালজিক) সময়ৰ স্মৃতিয়ে হৃদয়ত উখল-মাখল লগাই পাৰ হৈ যায়। একুৰা জুই কাষত আপোন মানুহৰ লগত ৰসাল আড্ডা মৰা মাথো শীত আতৰোৱাৰ চেষ্টাই নহয়, ই আমাৰ যান্ত্ৰিকতাৰ জীৱনৰ পৰা অলপমান সোৱাদ লোৱাৰ সুযোগ৷ বনভোজৰ হাঁহি ফুৰ্টি , নাচ-গানেৰে শীতৰ উদযাপন সঁচাকৈয়ে মনোৰম৷ এতিয়া মাথো স্মৃতিৰ গহ্বৰত শীতৰ জুহালৰ সোৱাদ লোৱাৰ । তথাপিও অনুভৱ কৰিলো আজি।

যোৱাৰাতি অথবা ৰাতিপুৱা এজাক ধাৰাষাৰ বৰষুণ পৰিছিল ৰদ জিলমিল পাতবোৰ তাৰ সাক্ষী চিকুণ বনবোৰ, বাটবোৰ তাৰ সাক্ষী বহুদিনৰ পাছত উভতি আহিছো আজি সেমেকা বকুলৰ তলেদি পাতবোৰ এতিয়াও টুকি আছে চকুলো ভাৱিলো, আপোনৰো আপোন বুলিবলে' মোৰ আছেনো কি বিমূৰ্ত কিছু পল, কিছু স্মৃতি নিৰ্লজ্জ কিছু আৱেগ সমাপ্তিহীন বাক্‌বিতন্দা অজানিতে দুটোপাল চকুলো পৰিলহি কোলাত হুৰাই দিলো যা: দূৰলৈ যা সময়ে অসময়ে আহি কিয় দিয় দুখ

Out of my haze, Out of my head I am on the edge, trying to escape Echoes all I hear World is going sideways Sky is running out of blue Scared of it, I am not used to be Feet on the ground, Feet on the ground Never falling out, round and around Even when we are upside down Waiting a bit longer, to be stronger Sunlight on my face, but can't get enough Day & night, feels all glued together Stuck in the waves of a storm, you can't weather Can't get through, Hard to tell Why? Maybe, not really ready to just go open up Then, I see your light And I knew, today won't be so hard to face Its like the sun comes up on you But I couldn't find the right words The meaning to get back to you Probably why it has taken me this long And now maybe there is a chance If only I could find the right words

বহু বছৰ আগতে গুণগুনাইছিলো এটি কলি, এটি-দুটি কলি মিলি অজানিতে হৈছিল সূৰ ছন্দ, সেই অজানিতে সৃষ্টি হোৱা সূৰ-ছন্দবোৰ ৰুপান্তৰিত হৈছিল শব্দলৈ, শব্দবোৰ একীভূত হৈছিল কবিতালৈ। এটি নিজৰ কবিতা, ভারি যিমান আনন্দিত হৈছিলো, তাতোতকৈ পাইছিলো মই সকাহ। সকাহ যে মোৰ অব্যক্ত কথাবোৰ ব্যক্ত হৈছিল শব্দলৈ, প্রকাশ কৰিব পাৰিছিলো ভারনাবোৰ, আৰু অলিখিত কথাবোৰ হৈছিল লিখিত। সেই অনুৰক্তি আজিও এৰাব পৰা নাই মই, চিৰদিন সাচিঁ ৰাখিম সেই মুহূর্ত, আৰু এদিন সেই মুহূর্তবোৰ হৈ উঠিব এটি বিনন্দীয়া কবিতা।।। PS: How & Why I started writing. #NaPoWriMo