Chlo ek baar fir se Zindagi ko Fir se gale lagaya Jaye .. Apne Dil ki baat sunkar Aage kadam bahraya Jaye Chahe jitni mushkile Aaye Usse na ghabraya Jaye.. Chlo ek baar fir se Zindagi ko Gale lagaya Jaye... Dosti to Kar li ab sabse Chlo ab usko aajmaya Jaye Do pal ki Zindagi hai yaaro Khul Kar jashn manaya Jaye . Haan maana mushkil Hoga katoon vari Raah par chalna... Gir Kar uthna uthkar girna... Fir girte girte sambhalna hai Yeh khudko samjaya Jaye.. Chlo ek baar fir se Zindagi ko Gale lagaya Jaye.. Aur aakhir Mai haare hue mn ko fir Se jeet dilaye Jaye... Chlo ek baar fir se Zindagi ko gale lagaya Jaye...

#NaProWriMo ঐ,কিমান ভালপোৱা মোক?? :বহুত!! :সেই বহুত বুলি কলেই হব নে,হুহ তুমি একো নুবুজা.. :sorry .... :I don't accept sorry.. :OK baba,জান জনী মোৰ তোমাক কিমান ভালপাওঁ বুজাবলৈ শব্দৰ অভাৱ। :হব এতিয়া তেল মাৰিব নালাগে, জানো তুমি সেই ধুনীয়া ছোৱালীজনীক হে ভালপোৱা!! :ঐ,যা তা কথা বকি নাথাক!এটা ঘোচা দিম বুজি পাবি ... :ইস সি এনে ওলাইছে মোক মাৰিব পৰাতো...ঐ,কেতিয়াবা মোক খং কৰিবি চোন,কেতিয়াবা অভিমান কৰিবি,কেতিয়াবা তোৰ আপোন বুলি মোক সোঁৱৰাই যাবি।এই পাগলীজনীৰ ঠুনুকা হৃদয়খন কেৱল যে তোৰ হব লাগিব বুলি ধমকি দিবি.. :নোৱাৰো ও তোক খং কৰিব.. :ভগাই চাবি চোন সুখ দুখ হাঁহি কান্দোন খং অভিমান সকলো মোৰ লগত।বলকি যাবি চোন নিঃসংকোষে মনৰ কথাবোৰ,লুকাই থৈ নো কি পাবি..?? :হম :উফ এই সোপা মই বকিলোঁ আৰু তোৰ উত্তৰ এইয়া।হব যা তয়ে থাক মই যাওঁ... :নাযাবি না ,নিদিওঁ যাব।থাক ইয়াতেই সূৰ্যাস্তলৈ বাট চাওঁ... এনেকৈয়ে চলি থাকে সিহঁতৰ অভিমানৰ যুদ্ধখন..যত হেৰুৱাৰ ভয় আছে,কিন্তু ভালপোৱাৰ ওপৰত থকা বিশ্বাসৰ শক্তি বেছি বুলিও বুজে দুয়ো।সি বুজে তাই সূৰ্যাস্ত ভালপাই..আৰু তাইও বুজে পাৰ হৈ যোৱা সময়ৰ সুখৰ স্মৃতিবোৰ হে সি বান্ধি ৰাখিব খোজে।সেয়ে প্ৰতিটো সূৰ্যাস্ত সি উপভোগ কৰে তাইৰ নতুন দিনটোলৈ থকা আশাবোৰ লৈ।আৰু তাই....তাই প্ৰতিটো সূৰ্যাস্ত পাহৰি পেলাই এটা দিনৰ অন্ত বুলি!!ত্যাগত স্বৰ্গসুখ.. :ঐ সূৰ্য ডুবিল ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ বুকুত।তোৰ বুকুত এদিন মইও ডুবিম আশা বোৰ সামৰি। :চুপ থাক, সূৰ্যাস্ত এটা প্ৰতিশ্ৰুতি আকৌ লগ পোৱাৰ নতুন আশাৰে.... :বাহঃ, মোৰ ডাইলগ চোৰ কৰি romeo হব নালাগে।মোৰ copycat....!!!!!! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️

#NaPoWriMo ভালপোৱাবোৰ ভালপোৱা হিচাপেই জীয়াই থাকক... তোমাৰ আৰু মোৰ মাজত কোনেও নজনাকে কোনেও নুবুজাকে.. তুমি তুমি হৈ থাকা আৰু মই..মই হৈ তাতেই জিৰণি লওঁক তোমাৰ আৰু মোৰ অকৃত্ৰিম ভালপোৱাই.. মিঠা বৰণ সনা হাঁহিটি মাৰি তুমিযে মোৰ কাষলৈ আহা, ঠিক তেতিয়াই ফুলি উঠে জানা বুকুত ভালপোৱাৰ গোলাপ ফুল পাহ... তুমাৰ সেই চকুযুৰিয়ে জিলিকাইছিল হৃদয়ৰ অজস্ৰ ভালপোৱাক, জাগিছিল inspiration জীয়াই থকাৰ... অই...শুনানা Street light বোৰৰ কাষেৰে একেলগে হাতত হাত ধৰি খোজ কাঢ়িবৰ মন, দুয়ো দুয়োকে বুজা চকুৱে চকুৱে কথা পতা এই মায়াৱী সন্ধিয়া জীপাল হৈ পৰা... আৰুনু কি লাগে গতানুগতিক জীৱনৰ refresh button টি তুমিয়েই নহয় জানো.. সুখৰ এচমকা ৰদালীজনী তুমিয়েই নহয় জানো.. তুমিয়েই নহয় জানো...

#NaPoWriMo শুকান পৃথিৱীৰ আলিয়ে আলিয়ে চিনাকী সুৰৰ মাজত তুমি ফাগুনৰ পলাশ । উন্মনা প্ৰেমিকাৰ ধমনীৰ চালিকা শক্তি হৃদয়ৰ ৰং...🌸🍁 প্ৰেমত পৰিবা নেকি মোৰ ? নিৰস জীৱনটোত ফাগুনৰ ফুলপাহ হৈ আহানা হৃদয়লৈ ,,,,,,, সৰি পৰা ফুলপাহৰ দৰে আঁকোৱালি লম বুকুৰ মাজত । আৰু দি যাম অযুত মৰম .......।।❤️ ফাগুন বলিয়াবোৰে ফুল দেখিলে ৰৈ যায় 💕 এবাৰ মাত্ৰ ফাগুনৰ প্ৰেমত পৰিব শিকা , নিৰস জীৱনটোও লাহে লাহে ৰসাল হৈ উঠিব 🍁💚

शायरी कर मुझमें एक छुट्टे ने फरमाया था बुरा नहीं इतना भी में हस हस के मुझको सुनाया था. .. सालो साल चुप सा वह आज अचानक झूम उठा अपने सुलगते होंठो से मेरी रूह को चूम उठा... बता रहा था कैसे एक ज़िन्दगी भी छूट्टा हैं मिल जाए अगर एक कप चाय के साथ तो हर एक कटरा मीठा हैं... कोई पहने दो अंगूठियों में कोई दो अंगुलियों में पकड़ता हैं हम छुट्टे को नहीं जनाब छुट्टे हम को जकड़ता हैं... भरी बारिश मैं भीग के एक चाय का ठेला देख लिया एक cutting एक Light का कहानी हमने भी सीख लिया.. तब हुई एक बात वहां सुस्की लबो तक पहोची ही नहीं एक लंबे गिले बाल सुखाती एक हसीना ठेले पहुंच गई... अब देख उसे पनवाड़ी ने बारिश मैं दौर लगाई बिन मांगे एक चाय की कप उसकी हाथ थमाई... उसका पहली काश लेते ही वह लंबी सास चोढ़ देना और चिल्लाना भैया खाते में लिख लेना.. बादल बनाती उसकी नजर जब मूझपे परी सफेद धुआ सफेद t-shirt मानों कोई सफेद परी... और देखके वह सफेद नीली कली मेरे दिल की खिडकी खोल परी मन में ही बोल पड़ा की मा तेरी बहू मिल गई... तब मुस्कुराके बोला उसने इतना घुर मत जल्दी होश मैं आ जल्दी से फूंक लेे उसे कहीं चुत्ता ख़तम ना हो जाए.. नाम पूंछ लेना फुरसत से जब मुकम्मल तेरा तालाब होगी में कहीं भगुंगी नहीं जब तक ये बारिश ख़तम होगी नहीं... अब जैसे तैसे में चाई के कप को एक घुत में खाली किया आधे बचे छुट्टे को एक काश में पी लिया... अब जैसे ही बात बढ़ता तब तक बारिश रुक सकी थी वह भी बिन बदल आसमान को तसल्ली से देख रही थी... बाहर इतना पानी फिर भी दिल पे सूखा पड़ गया बनी बनाई बात को खुला आसमान बिगड़ गया... अभी बगल में खड़ी हसीना नज़रों से उज्ज्वल हो सुकी थी दो पल सपना दिखाकर असलियत में जा सुकी थी.. तभी मैं और एक चूत्ता मंगवाई Matches से आग जलाई खिसा जैसे ही पहला कश वह सफेद पड़ी लौट आई.. और कहा "चोड़ दे ये छुट्टे की आदत आदत इतनी भी अच्छी नहीं मैं यह नहीं कहता कि मत पियो या पीने से जान गवां डोंगे चलता है कभी कभी पर घातक हैं छुट्टा अगर वह ज़िन्दगी का मकसत हो जाए.. जब तक तुम छुट्टे को पियो ठीक हैं पर ध्यान रहे ये छुट्टा ना तुम्हे पी जाए"

জীৱনৰ বোজা কঢ়িয়াই যেতিয়া উশাহবোৰ ভাগৰি পৰে, আশাবোৰ তিৰবিৰাই উঠা চকুহালত বয়সেও আঁচোৰ সানে। জীৱনবোৰ এনেকুৱাই, কি পালো কি হেৰুৱালো তাৰ হিচাপ ল'বলৈ গ'লে সদায় নোপোৱাৰ তালিকাখনহে দীঘল হৈ পৰে। আশাবোৰ ৰৈ যায় আদবাটতে; আধৰুৱা হয়। কোনে নিবিচাৰে অট্টালিকা…? কোনে নিবিচাৰে দামী গাড়ী, দামী কাপোৰ, দামী আহাৰ…? এটা আৰামী জীৱন..!! কিন্তু দৰিদ্ৰতাই যেতিয়া কোঙা কৰি এৰি যায় জীৱনক; তেতিয়া হাতেৰে ঢুকি নোপোৱা সপোনবোৰ দূৰতে বিলীন হৈ ৰৈ যায়। সমুখৰ ধূসৰ ভৱিষ্যতটোলৈ চাই মাথো চকুলো টুকিব লাগে নিৰৱে। আচলতে বিলাসী গাড়ীত দূৰ যাত্ৰা কৰিব নোৱাৰিলেও জীৱনৰ পথত সুখৰ যাত্ৰা এটাৰ প্ৰয়োজন। পকী অট্টালিকাত থাকিব নোৱাৰিলেও ৰ'দে বৰষুণে নিজক বচাবলৈ এখন চালি আৰু চাৰিবেৰৰ প্ৰয়োজন। প্ৰয়োজন হয় ভোক গুচাবলৈ এসাঁজ আহাৰৰ। তথাপি জানো মানুহৰ আশাবোৰ শেষ হয়…? সেই চকুহালতো থাকে সপোনবোৰ চুই চোৱাৰ আশা, জীৱনৰ ৰং বোৰ বুটলি লোৱাৰ হেপাঁহ, নিজক সুন্দৰকৈ সজাই চোৱাৰ কল্পনা। শৈশৱৰ পৰা বৃদ্ধ লৈকে জীৱনৰ খতিয়ানখন মেলি চালে কল্পনাতেই শেষ হয় বহু কাহিনী। ভোকে লঘোণে গাত ফটা কাপোৰ এখন আঁৰি আমি জীৱনৰ পৰিধি কেৱল চাবহে পাৰো; হয়তো জুখিব নোৱাৰো কেতিয়াও। এয়াইটো জীৱন, সাধাৰণ অথচ সকলোৰে পৃথক।

Movie के कुछ scene बड़ा iconic होता है ना.. जैसे ही हम बोले शाहरुख खान और hospital का वह बिस्तर..हम तुरंत पहुंच जाते हैं कल हो ना हो कि उस लास्ट scene में.. जहा हर कोई की आंखे नम हैं.. रो रहा है कि शाहरुख यानी कि अमन मर रहा है पर उस टाइम में शाहरुख खान काजोल को हसाने की कोशिश करता है..उफ्फ movie के कुछ सिन कि मतलब बात ही कुछ और होती हैं .. हैं ना Maya.. Maaya ..oiii maya..so गई किया .. अरे बाबा इस टाइम पे ऐसी movie का बात कौन करता है ..plzz सो जाओ ना...यह बात हैं रात के दो बजे की..विवान एक पार्टी से घर लौटे थे और थके हारे अपने बिस्तर पे सोने की तयारी में थे..माया as always ठंड से बसने के लिए विवान को कस्के पकड़के सौ रही थी.और विवान कई सारे movie के बाते और story telling की वह सब पिटारा खोलकर बैठा था..वैसे विवान भी कम जादूगर नहीं था..कुछ ही मिटों में अपने शब्दो का ऐसा जाल बुनता था कि उसे सुनने वाला हो या पढ़ने वाला हो कोई और दुनिया में खो जाता था। ऐसा जादू था विवान का,सारे उनका fan including Maya .. इसलिए शायद इतने रात को भी वह विवान के वह कल हो ना हो के राते और storytelling की वह बाते सुन रहा था..पर किसने सोचा था कि कल हो ना हो कि वह रील सिन उन दोनों का ज़िन्दगी का रियल सिन बनेगा..आने वाले दिनों में विवान शाहरुख खान की जगह लेगा और हॉस्पिटल की बिस्तर मैं पड़ा होगा..हॉस्पिटल के उस रूम का माहौल अब कुछ ज्यादा ही भारि होने लगा था..एक तरफ मशीन की वह बिप की आवाज और एक तरफ विवान की सासें..दोनों की गति धीमी पड़ रही थी.. जिटनी जोड़ से वह positivity और मुसकुराहट रख रही चहरे पे माया उटने ही जोड़ से आंखो पे कंट्रोल रख रही थी..कहीं आंखे उसको ऐसे देखकर मायूस ना हो जाए..कहीं आंसू बेह ना जाए..और वहीं बेहता आंसू विवान देख ना ले..बहोट कंट्रोल कर रही थी..तभी विवान की आंखे खोली..थोड़ा सा ब्लुरी थोड़ा सा कुरोटिक...but बहुत खूबसूरत सा वह समा..उसकी बिल्कुल बाजू में हाथ थामकर बैठी थी उसकी प्यारी माया..माया को ऐसे देख विवान अपने ही अंदाज़ मैं ऐसे बोल उठा.. हैं...what happened.. अरे यार..I will be fine.. ऐसे थोड़ी रोते हैं यार..देख थोड़ा सा टाइम मुझे दे..थोड़ा सा रेस्ट दे..मेरा हाथ थाम मैं बिल्कुल ठीक हो जाऊंगा...ठीक हैं?? माया ने नाम आंखो के साथ मुस्कुराया ..फिर विवान बोला - 🤵."अच्छा सुन...I have to tell u something.. अगर मुझे कुछ हो जाता हैं..if anything happens To me.." 👸 "Sssssssssssss.... No no..पागल हैं किया😡 विवान तुरंत छिडके बोला.." 🤵 "यार किया hain tera har बार का..मुझे बोलने दे..plzzzz आज के लिए kmsekm बोलने दे..अगर मुझे कुछ हो जाता हैं..I don't want you to stop smiling..Tu mujhe याद कर और मुझे जिंदा रख apni मुस्कान में..में बस यही चाहता हूं..promise??" Maaya man हि मन बोल उठे..यार ऐसे टाइम मैं भी इसको ऐसी फिल्मी लाइन कहा से सुझती हैं.. 👸"Ok thik hain...I will keep smiling.. अभी के लिए you plzzz take rest..tujhe aaram ki जरूरत है..plzzz सो जा..see i m smileing...hiiiiii😁😁is it fine.. अब सो जा.." ऐसे में वेंटीलेटर का इस मॉनिटर का हाल तुरंत बदल गया.अभी तक जो धिमी धिमी बीपस हो रही थी वह constant ho Gaya..abhi tak Jo waves the woh सीधी लाइन पे आ गए..उस कमरे में मरती सी मुस्कान, बेहती हुई आंसू और फिर भी जिंदा रखने वाला साथ..,बस यह तीनों चीज थे। माया मन ही मैं बोल ऊठे की जाते जाते भी हसना सीखा गया। So...how was the story..Maya how was the story?? तुमने सुनी भी या नहीं.. Maya ने बोले..हा अच्छी हैं..थोड़ी senti हैं..little bit self obseesd लगी..बस अब सो जाते हैं ना..it's to late.. इतना कहके माया ने अपना फोन उठाया और recording off किया..और उस तकिए को गले लगा के सो गई..जाते जाते भी हर रात के लिए मुस्कुराना सीखा गया।

এজাক বৰষুণক সাক্ষী কৰি সিদিনা খোজ পেলাইছিলো আপোনাৰ চহৰত... ব্যস্ত মই.. আপোনাৰ চহৰখন মোৰ খুবেই অচিনাকী ৰজনীগন্ধাৰ সুবাহত চহৰখন জীপাল আছিল কৃষ্ণচূড়াৰ পাতবোৰো তো আছিল নতুন জীৱন্ত কাহিনী যাযাবৰৰ দৰে মাথোঁ ঘূৰি ফূৰিছিলো ফূটপাথৰ অলিয়ে গলিয়ে আপোনাৰ ঠিকনা বিচাৰি আপুনি অভিমানী আছিল স্বাভিমানৰ মাত্ৰাও খুব বেছি আছিল আপোনাৰ সেইবাবেই হয়তো দেখা দিয়া নাছিল মোৰ দুচকুৰ চহৰত আৰু মই পাগল প্ৰেমিকৰ দৰে চিঞৰি দিছিলোঁ মিচ তৰংগিনী আই লাভ ইউ♥️♥️ সময়ৰ সোতত ঘটাবোৰ আৰু ঘটিবলগীয়াবোৰ ঘটিবই জাৰৰ কুৱলিত আৱৰণ পিন্ধি ওলাই অহা বেলিতিৰ দৰেই আপুনিও আহিব এদিন মোৰ চহৰত.. আৰু মই দুবাহুৰ মাজত সোমাই ওৰেটো জীৱন কবিতা লিখিম আপোনাৰ শিৰত..

গধুলি প্ৰায় 7.30 বাজিছিল ।পল্লৱে তাৰ বেগখন লৈ অফিচৰ বাহিৰত cab ৰ কাৰণে অপেক্ষা কৰি আছিল । বহু সময় ৰখিও গাড়ী নোপোৱাত ভাবিলে অফিচৰ বাহিৰত নাতো ৰিক্সা পোৱা যাব না cab পোৱা যাব so..অলপ দূৰ খোজকাঢ়ি গৈ থকাই ভাল চাৰিআলিটোলে।পল্লৱে খোজকঢ়া আৰম্ভ কৰিলে।তেনেতে পিছৰ পৰা বাইকৰ হৰ্ণৰ শব্দ শুনা পালে।প্ৰথমবাৰ পল্লৱে ignore কৰিলে যদিও দ্বীতিয় বাৰ অলপ irritate হল। but তৃতীয়বাৰ হৰ্ণৰ শব্দ শুনি একতা কাপুৰৰ হিন্দী ছিৰিয়েলৰ কোনো ভিলেনৰ দৰে পিছলৈ ঘূৰি চালে আৰু দেখিলে সেইয়া তো সিহতৰে অফিচৰ junior account manager জীত গগৈ।যিজনে কিছুদিন পূৰ্বেই অফিছত জইন কৰিছে । "আৰে.. পল্লৱ যাবা নেকি??" "অহহহ..মই ইয়াতে ওচৰতেই থাকো।যাব পাৰিম নেকি?" "Off course..কিয় নোৱাৰিব" জীতে নিজৰ বাইকখন পল্লৱৰ ঘৰৰ ফালে ঘূৰালে আৰু মুখৰ ভিতৰতে গান এটি গুণগুণাব ধৰিলে ।পল্লবৰ নাটো গান শুনাত interest আছিল না চুপ থকাত সিটো মাত্ৰ এতিয়া তাৰ অফিছত newly appoint জীতৰ বিষয়ে জানিব বিচাৰিছিল ।গানৰ মাজতে পল্লৱে জীতক সুধিলে -"আঁৰে জীত..আপোনাৰ ঘৰ কত?" "যোৰহাটত .." "আচ্চা..family ত কোন কোন আছে আৰু?" "মই ইয়াত অকলে থাকো আৰু মা দেউতা যোৰহাটত থাকে। I am married but wife বেলেগত থাকে।" পল্লৱে এই কথাটো শুনি অলপ আচৰিত হল যদিও ভাবিলে কিবা personal problem আছে ছাগে সেয়ে বেলেগত থাকে। so একো নুসুধি হমম্ ৰে কথাৰ সামৰণি মাৰিলে।তেতিয়াই জীতে ক'লে " আঁৰে পল্লৱ তুমি যি ভাবিছা সেইয়া নহয়।আমি দুয়ো বহুত happy।তেনকুৱা কোনো problem নাই।atleast মইতো বহুত happy.." পল্লৱে ক'লে -"তেতিয়াহলে দুয়ো বেলেগকৈ কিয় থাকা ? তোমাৰ চাকৰি ইয়াত সেইকাৰণে? "হা..আৰু না ও..actually মই যোৱা 4-5 বছৰৰ পৰা গুৱাহাটীত আছো আৰু মোৰ wife এ প্ৰত্যেক 2 মাহৰ মূৰে মূৰে মোক ইয়াত লগ কৰিব আহে ।she is working with police force. এতিয়া তাইৰ training চলি আছে so posting ও প্ৰায়ে সলনি হৈ থাকে।1-2 বছৰৰ পিছত যেতিয়া তাইৰ proper posting হব একেখন চহৰতে settle হম।" "হমম..this is interesting but বিয়াৰ পিছত এনেকৈ যে দূৰত থাকা কেনেকৈ চলি যাই..Don't u miss her?এনেয়ে video call ত সদাই কথা পাতাই ছাগে এনেকৈয়ে চলি যাই নহহহ?" "সঁচা কওঁ নে..miss তো বহুত কৰো but কেইমাহমানৰে কথা চলি যাব আৰু যলৈকে video call ৰ কথা তাইৰ লগত তো বহুত simple ফোন এটা আছে যিটোৰে যেতিয়াই তেতিয়াই ফোন কৰাৰো permission নাই ।so যেতিয়াই সময় পাই তেতিয়াই অলপ কথা পাতো।" জীতৰ কথা শুনি পল্লৱ আচৰিত হল আৰু কলে-"বিয়াৰ পিছত তো পতি পত্নী ইজনে সিজনৰ লগত বেছি সময় পাৰ কৰিব লাগে যাতে এজনে আনজনক বুজি পাই উঠে ভালদৰে but..." জীতে হাহি মাৰি ক'লে -"পল্লৱ জানো তূমি কি কব বিচাৰিছা।এইবিলাক কথা মইও কেতিয়াবা ভাবো,তাইও ভাবে but reality এইটো যে এইখিনি সময় যদি আমি কষ্ট কৰো then আমি আমাৰ future secure কৰিব পাৰিম। নহ'লে প্ৰথম অৱস্থাত সকলো ঠিকে থাকিব but লাহে লাহে lifet আগবঢ়াত বহুত টান হৈ যাব। আৰু তাই নিজৰ কামক লৈ বিৰাটেই passionate so..তাইক support কৰাও এটা তাইৰ প্ৰতি থকা মোৰ মৰমৰে অংশ।ধৰি লোৱা যদি মই পুলিচ বা আৰ্মিত চাকৰি কৰিলো হৈ আৰু বিয়াৰ পিছত এনেকৈয়ে কৰোবাত নহয় কৰোবাত posting হৈ থাকিলে হয় তেতিয়া তাই মোক support নকৰিলে হয় জানো?So মইও তাকেই কৰি আছো।আমি 2 মাহত লাগিলে 1 দিনে লগ নাপাও কিয় but 60 দিন লগ পোৱাৰ নিচিনাই আমাৰ সেই সময় হয়। আৰু যিমানলৈকে একেলগে থকাৰ কথা আহে তাৰ বাবে তো গোটেই জীৱন পৰি আছে ।এতিয়াৰ বাবে এনেকৈয়ে দূৰত থাকি একলগে সময়খিনি পাৰ কৰো।Simple...☺

आहिस्ता चल ज़िन्दगी अभी केई कर्ज चुकाना बाकी हैं कुछ दर्द मिटाना बाकी हैं कुछ फ़र्ज़ निभाना बाकी हैं.... रफ़्तार में तेरे चलने से कुछ रूठ गए कुछ छूट गए रूठों को मनाना बाकी हैं रोटों को हसाना बाकी हैं.. कुछ हसरतें अभी अधुरी है कुछ काम भी अभी जरूरी हैं खाव्हिसें जो दब गया इस दिल मैं उन को दफनाना अभी बाकी है. कुछ रिश्ते बन कर टूट गए कुछ जुड़ते जुड़ते छूट गए उन टूटे छूटे रिश्तों के ज़ख़्मो को अभी मिटाना बाकी हैं.. तू आगे चल मैं आता हूं क्या छोड़ तुझे जी पाऊंगा इन सांसों पर हक है जिनका उनको समझाना अभी बाकी है आहिस्ता चल ज़िन्दगी अभी कुछ कर्ज छूकाना बाकी हैं.....

अब तुम्हीं बताओ क्या करू कुछ बोलू या बस देखता रहूं चेहरे से नजर हते तब तो कोई सवाल करू तब तक के लिए एक शायरी तुम्हारे नाम करू... तुम्हे देख कर लगता है कि खूबसूरत की हद यही तक होगी, प्यार होना आज कल आम बात हैं पर सच्छे इश्क़ को मोहब्बत ना सच्छ में तुम्हीं से होगी ... अब इश्क़ मैं भी जिस से इश्क़ हुआ उसे इश्क़ ना हुआ तो फिर किया इश्क़ हुआ तुम्हे यादों मैं रखु या सामने देखू तुम्हे पा ही लिया तो वह ख्वाब किया हुआ.. बस तुम्हे चाहने की लड़ाई हैं तुम्हारी सोच से ज्यादा.. मैंने कब कहा मुझे चाहिए हो तुम बस ध्यान रहे कहीं गैर ना हो जाए प्यार करना जरूरी हैं बताना थोड़ी ना तुम्हे पाना मुश्किल था चाहना थोड़ी ना... अब तो लगता है ज़िन्दगी बित जाएगी तुम्हे एहसास नहीं होने वाला तुम्हारे इश्क़ की कितने इम्तिहान दे दिए तुम्हीं बताओ किया अब में कभी पास नहीं होने वाला... मुझे दिखती हो तुम हर जगह इधर भी उधर भी, फिर गूम हो जाती हो हमेशा की तरह अब और कितना लिखवाओगी यार कितनी तारीफ करवाओगी यार कभी तो जवाब में कुछ कहो मेरी कविताएं तुम्हे अच्छी लगी कि नहीं मुझे पता तो हो.... दिल धड़कता है पर तुम्हे कहा कुछ फड़क पड़ता है कितना अजीब हैं ना तुम्हे पाया तो हैं नहीं फिर भी खोने से डर लगता है तुम्हारा आना अच्छा लगता है जाना थोड़ी ना तुम्हे पाना मुश्किल था चाहना थोड़ी ना याद तुम्हारी रुलाती हैं फिर भी... याद तुम्हारा मैं करना चाहता हूं ज़िन्दगी का भी भरोसा नहीं है कहीं तुम्हे मिले बिना मर ना जाऊं तुम्हे चाहना सजा हैं या मजा हैं ये समझ नहीं आता बस तुम्हे प्यार करना एक पहली औहलियात हैं मेरी... मुझसे बेहतर हजारों होगे पर दिल के मामले में सर्त लगा लो यह कहना तो आसान है सच में भुलाना थोड़ी ना तुम्हे पाना मुश्किल था चाहना थोड़ी ना....

যশোধৰা ষোড়শী সুন্দৰী। সিদ্ধাৰ্থৰ সৈতে বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হোৱাৰ সময়ত দুয়োৰে বয়স ১৬ বছৰ অৰ্থাৎ সমবয়সী। বিয়াৰ ১৩ বছৰ পিছত ৰাহুলৰ জন্ম হয়। যশোধৰা পুত্র জন্ম দিয়াৰ আনন্দ আৰু ক্লান্তিৰ নিদ্রাত মগ্ন !! সেই ৰাতিয়ে ৰাজকুমাৰ সিদ্ধাৰ্থই হাতত সাৰে, ভৰিত সাৰে, ঘৰ-সংসাৰ এৰি গুচি গ'ল সত্যৰ সন্ধানত। যশোধৰা ভাঁগি পৰিল। তাই হেৰুৱাই পেলালে জীৱনৰ সকলো অৰ্থ !! তথাপি তাইৰ নাছিল কাৰো প্রতি অভিযোগ।সংকল্প ল'লে জীয়াই থকাৰ নুন্যতম প্রয়োজনীয়তাখিনিক লৈ। শৰীৰৰ গহনা‐পাতি, আ-অলংকাৰ সকলো খুলি পেলাই, মাত্র এখন বস্ত্রৰে দেহ ঢাকি, দিনটোত মাত্র এবাৰ আহাৰ গ্রহণ কৰি, কৃচ্ছ্রতাকে সাধনা কৰি ল'লে। দৃঢ়তা মাথো; মানুহ কৰি গঢ়ি তুলিব ৰাহুলক !! বন্ধু-বান্ধৱী, ইষ্ট-কুটুম সকলোৱে আহি পৰামৰ্শ দিলে তাইক — 'তুমি পাহৰি যোৱা মানুহজনক। নতুন জীৱন আৰম্ভ কৰা !!' বহু দেশৰ ৰাজকুমাৰে যশোধৰাক বিবাহৰ প্রস্তাৱ দিলে। কিন্তু যশোধৰাই সকলো প্রতাখ্যান কৰি গ'ল। সময় বাগৰি গ'ল। আৰু এদিন এক শুভক্ষণত সিদ্ধাৰ্থ উভতি আহিল গৌতম বুদ্ধ হৈ। অতৰ্কিতে সংসাৰ এৰি থৈ যোৱা সেই দেখনীয়াৰ ৰাজকুমাৰ জনক চিনি পাবলৈ যশোধৰাৰ যেন অসুবিধা হ'ল এক্ষন্তেক !! কিছু অৰ্থপূৰ্ণ মৌন সময় অতিবাহিত হোৱাৰ পিছত যশোধৰাই ক'লে — 'মানুহে এতিয়া তোমাক বুদ্ধ বুলি কয় !!' 'হয়, ময়ো শুনিছোঁ তেনেকৈ' — গৌতমে বিনম্রতাৰে ক'লে। 'ইয়াৰ অৰ্থ কি...?' — চকুত চকুথৈ যশোধৰাই সুধিলে। 'ইয়াৰ অৰ্থ জ্ঞানেৰে উদ্ভাসিত হোৱা' — গৌতমে ক'লে। তাই মিচিকিয়াঁই নিশব্দে হাঁহিলে, আৰু ক'লে — 'মই ভাবোঁ, আমাৰ দূৰত্বৰ সময়চোৱাত তুমি শিকিলা। ময়ো শিকিলোঁ। তোমাৰ জ্ঞানে, পৃথিৱীৰ মানুহৰ আত্মাক সমৃদ্ধ কৰিব। আৰু মোৰ জ্ঞান দূৰ্ভাগ্যৱশতঃ এন্ধাৰতে পৰি ৰ'ব।' 'কি সেই জ্ঞান...?' — বুদ্ধই কৌতুহলেৰে সুধিলে !! যশোধৰাৰ অশ্রুসিক্ত নয়নযুগল যেন হীৰাৰ দৰে জিলিকি উঠিল !! গম্ভীৰ ভাৱে ক'লে তাই — 'এজনী সহনশীলা সাহসী নাৰীক নিজকে সম্পূৰ্ণৰূপে গঢ়ি তুলিবৰ বাবে কোনো পুৰুষ নহ'লেও চলে।' ———————————————— বিঃ দ্রঃ — নাৰী বা পুৰুষ বুলি কথা নাই, ই মাত্ৰ উদাহৰণহে। আমি সকলো অকলশৰীয়া। অকলশৰেই আমাক ভগৱানে পঠাইছে। সাহসী, সময়-পৰিস্থিতিৰ সতে যুঁজিবলে আপুনি বা মই অকলেই যথেষ্ট। সেয়ে কোনোবা হেৰাই যোৱা নাইবা আঁতৰি যোৱাৰ বাবে আমি ভাগি পৰাৰ কোনো যুক্তি নাই। সাহসী হওঁক সদায়।

कुछ दिन कहीं अकेले जाना चाहता हूं किसी और से नहीं खुद से मिलना चाहता हूं कुछ खास हैं नहीं ज़िन्दगी मैं ये मान लिया मैंने ज़िन्दगी बची हैं अब मेरी ये खुद को बताना चाहता हूं.. चलने पर अकेले कई बार गिरूंगा में हिम्मत है अभी थोड़ी थोकड़े खाना चाहता हूं पलके झपकाने पर जोड़ से सच्चाई दिखती हैं मुझे, जिन राहों को तुम मेरी दुनिया बोलते हो उन राहों को अब झुठलाना चाहता हूं कुछ दिन कहीं अकेले जाना चाहता हूं.. नस नस में मेरे जज्बातों का जहर था जो काट देता इन्हे तो किया जी पाता, मुझे मौत के खयाल आने लगे थे मरता नहीं तो पागल हो जाता.. खेर उस ज़िन्दगी से नाता तोड़ना चाहता हूं अपना सब बस कुछ दिनों के लिए छोड़ना चाहता हूं ख़तम करना हैं मुझे अपना वह कमजोर सा किरदार, उस पुराने आयने से भी मुंह मोड़ना चाहता हूं वह सभी लम्हे किस्से फिर याद आएगा मुझे उन पलों को अकेले जीना चाहता हूं कुछ दिन कहीं अकेले जाना चाहता हूं.. मनॉटो से डरता हूं कहीं पूरी ना हो जाए कोशिशों में मेरी कहीं कमी ना रह जाए यू तो टूटे है मेरी ख्वाहिशें कई बार ये निगाहें बस कोई नया ख्वाब देखने से ना दर जाए अब लोगों से थोड़ी कम पहचान रखता हूं कभी सच्ची तो कभी जूठी मुस्कान रखता हूं अब तो जादा नाराजगी भी नहीं मुझे किसी से.. बस अपनी बनाई दुनिया में खो जाना चाहता हूं बस कुछ दिन अकेले कहीं जाना चाहता हूं,..

জীৱন আৰু ব্যস্ততা ইটোৰ লগত সিটোৰ এৰাব নোৱাৰা সম্পৰ্ক আৰু সময় দুয়োটাৰে মাজৰ যোগসূত্ৰ৷ এডাল সাঁকোৰ দৰে ৷ এই সাঁকোৱেদি বগুৱাই আমি প্ৰত্যেকেই জীৱনৰ পাছত দৌৰিছোঁ ৷ সেই দৌৰত সমতা ৰক্ষা কৰিবলৈ যাওঁতে সময়বোৰ বৰ ব্যস্ততাপূৰ্ণভাৱে অতিবাহিত কৰিবলগীয়া হৈছে ফলত আমি আবদ্ধ হৈ পৰিছোঁ এটা বৃত্তৰ মাজত ৷ আজিৰ পৃথিৱীত সকলো ব্যস্ত নিজৰ কেৰিয়াৰ অথবা নিজ নিজ আকাংক্ষাসমূহ পূৰণ কৰাৰ স্বাৰ্থক লৈ৷ নিজৰ পৰিয়ালৰ বাহিৰে কাৰো আহৰি নাই আনৰ কথা ভাবিবলৈ অথবা আনক সহায় কৰিবলৈ৷ আবেগ-অনুভূতিসমূহ যেন জড়তালৈ ৰূপান্তৰিত হৈছে৷ আমি সকলো দৌৰিছোঁ কেৱল সাফল্য তথা বস্তুবাদী জীৱনৰ দিশে৷ এটা কথা ঠিক যে অত্যধিক উচ্চাকাংক্ষা তথা বস্তুবাদী চিন্তা-ধাৰাই মানুহৰ মন আৰু মানসিকতাৰ পৰিৱৰ্তন আনে৷ আমি যেন সকলোবোৰ যান্ত্ৰিক হৈ পৰিছোঁ৷ হেৰাই গৈছে মানৱতা আমাৰ মাজৰ পৰা৷ পাহৰি গৈছোঁ আমাৰ ক্ষুদ্ৰ ক্ষুদ্ৰ অনুভৱবোৰৰ কথা৷ পাহৰি গৈছোঁ আত্মীয় সম্পৰ্কবোৰৰ কথা৷ জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষণৰ সুখ, আনন্দবোৰ হেৰুৱাই পেলাইছোঁ এই অকাৰণ ব্যস্ততাৰ বাবে৷ প্ৰথমতে আমি মানুহ হৈ জীয়াই থাকিবলৈ চেষ্টা কৰা উচিত৷ জীৱন বৰ অনুপম৷ আচলতে অনুভৱ আৰু উপলব্ধিয়ে জীৱনটোক অধিক মোহনীয় কৰি তোলে৷ আজিৰ প্ৰজন্মৰ বহুতেই জীৱনৰ অৰ্থ উপলব্ধি কৰিব নিবিচাৰে৷ তেওঁলোকৰ বাবে জীৱনটো কেৱল বাহ্যিকতাৰ জোখ-মাখ মাত্ৰ৷ সময় বৰ মূল্যৱান৷ ই এনে এক সম্পদ যাক এবাৰ হেৰুৱালে পুনৰ ঘূৰাই পাব নোৱাৰি৷ প্ৰকৃততে জীৱন সময় নামৰ ধাতুৰে নিৰ্মিত৷ গতিকে আমি সময়ৰো অপচয় কৰিব নোৱাৰোঁ৷ বহু ভাল লগা কাম কেতিয়াবা সময়ৰ অভাৱত কৰিব নোৱাৰা হৈছোঁ৷ কিয় আমি ব্যস্ততাৰ মাজতে সুৰুঙা উলিয়াই নিজকে জী’বলৈ শিকা নাই? পাহৰি গৈছোঁ ফুল, তৰা, পখিলাৰ কথা৷ আচলতে এই ব্যস্ততাৰ মাজতে জীৱনটো সুন্দৰভাৱে আগুৱাই নিব পৰাটো এটা কলা৷ এটা কথা ঠিক যে প্ৰকৃতিৰ স’তে আত্মীয়তাই মানুহৰ মন পবিত্ৰ আৰু প্ৰফুল্ল কৰে৷ আচলতে আমি সৰু সৰু কামবোৰৰ মাজত সুখ আৰু আনন্দ বিচাৰিব জানিব লাগিব৷ প্ৰাৰ্থনা আৰু প্ৰকৃতিৰ স’তে আত্মীয়তাই মন লৈ আত্মবিশ্বাস কঢ়িয়াই আনে৷ আধ্যাত্মিক ভাৱে চহকী কৰে মন৷ আচলতে এটা ভাল ঘৰ, উচ্চ পদবীৰ এটা চাকৰি, দামী গাড়ী, অত্যাধুনিক জীৱনশৈলীৰ প্ৰতি সকলো মানুহৰে আকৰ্ষণ আছে আৰু এইবোৰ আহৰণ কৰিবলৈ মানুহে অহৰহ প্ৰচেষ্টা চলাই আহিছে ফলস্বৰূপে মানুহে প্ৰতিযোগিতাত অৱতীৰ্ণ হ’বলগীয়া হৈছে ফলত মনত ঈৰ্ষা স্থান পাইছে ৷ সেয়ে মানুহৰ মনবোৰ সংকুচিত আৰু হিংসুক, উগ্ৰ প্ৰকৃতিৰ হৈ পৰিছে ৷ সহনশীলতা, ধৈৰ্য্য, মানবীয়তা আদিৰ দৰে গুণবোৰ লাহে লাহে লোপ পাৱলৈ ধৰিছে ৷ আচলতে সকলোবোৰ যান্ত্ৰিকতাৰ কৰালত গ্ৰাস হৈছে ৷ আকৌ অত্যধিক বিলাসপ্ৰিয় স্বভাৱৰ প্ৰৱণতাই যুৱ প্ৰজন্মক বিপথে পৰিচালিত কৰিছে৷ আচলতে বিভিন্ন ধৰণৰ অপৰাধ জনিত ঘটনা সংঘটিত হৱলৈ ধৰিছে । অত্যধিক ব্যস্ততাই মানুহৰ মনবোৰ কোঙা কৰি পেলায় ৷ সেয়ে আমি আমাৰ প্ৰিয় সময়খিনি পৰিয়াল তথা আত্মীয়-স্বজনৰ স’তে কটাবলৈ চেষ্টা কৰা উচিত ৷ মানুহ আশাবাদী৷ সেয়েহে ব্যস্ততাই কোঙা কৰিলেও সুখৰ পাছৰ দুখখিনিৰ কথা নাভাবি দুখৰ পাছত লাভ কৰা সুখখিনিৰ কথাহে ভাবিব লাগে৷ এনে মনোভাৱে মানুহৰ মন পুলকিত আৰু আনন্দিত কৰাৰ লগতে হতাশা আৰু দু:চিন্তাক মষিমূৰ কৰিব পাৰে ৷

ঠাণ্ডাৰ বতৰ..তাই যেতিয়া বাছত উঠিছিল এটা pink colour ৰ জেকেট পিন্ধি আছিল।চপ্না alredy বাছত বহিয়ে আছিল আৰু তাই সেই তিৰোতাজনীক দেখি মনতে ভাবিছিল মোৰ ওচৰত আহি নবহিলেই হই যদি ওচৰত আহি বহে বহুত adjust কৰি বহিব লাগিব but সেই তিৰোতাজনীয়েও চপ্নাৰ ওচৰতেই যাই বহিলে ।নিজৰ দীঘল চুলিকোছাত হাত ফুৰাই মহিলাজনীয়ে চপ্নাৰ ফালে নিজৰ সোঁহাতখন আগবঢ়াই দিলে আৰু ক'লে -" Haii..sunita here."চপ্নাইও প্ৰত্যুত্তৰত fake smile এটা দি নিজৰ নামটো ক'লে আৰু সুনীতাৰ চুলিকোছাৰ পিনে চালে।তাইৰ দীঘল চুলিকোছা ইমানেই মৰম লগা আছিল যে যিকোনো মানুহেই কিছুসময় চাই ৰব। চপ্নাৰ একপ্ৰকাৰ তাইৰ সেই চুলিকোছা দেখি ঈৰ্ষা হৈছিল। সুনীতাৰ হাতত এটি ডাক্তৰৰ ফাইল আছিল তাকে দেখি চপ্নাই ক'লে -"আৰে...এইজনীতো মোৰ চিনাকী হোমিওপেথিক ডাক্তৰ Dr. Sakhshi.." সুনীতাই ক'লে "হা..তেওঁয়েই মোক treat কৰি আছে cancer ৰ বাবে" Cancer শব্দটো শুনিয়ে চপ্না ভয় খাই গৈছিল।তাই ক'লে -"বেয়া নাপাবা সুনীতা এটা কথা কওঁ ।মোৰ এজন friend আছিল।সি কেমথেৰাপী লব বহুত ভয় কৰিছিল আৰু এইয়াই সি ডাঙৰ ভুল কৰিলে।মোৰ চকুৰ সন্মুখত তাৰ মৃত্যু হৈছিল এটা সময়ত ।" সুনীতাই ক'লে -"don't worry..মই দুয়োটাই কৰি আছো লগতে হোমিওপেথিকৰ treatment কৰি আছোঁ ।Actually I was a patient of breast cancer..টিউমাৰ ইমান ডাঙৰ আছিল যে মই 5 মাহলে কেমথেৰাপী লব লগা হৈছিল। 5 মাহৰ অন্তত এতিয়া নোহোৱা হল। " বাহহ্..এইয়া টো good news...জানো আপোনাৰ বহুত কষ্ট হৈছে but atleast এতিয়া আপুনি সুস্থ। " সুনীতাই নিজৰ বুকুত হাতখন দি ক'লে -"ইয়াৰ পৰাতো গুচি গল but 3 মাহ আগত ডাক্তৰে মোৰ brain ৰ পৰা টিউমাৰ বিচাৰি উলিয়ালে । টিউমাৰ brain ৰ চাৰিওকোণত এনেকৈ spread হৈ গৈছে যে তাক operate কৰা সম্ভৱ নহয়।" কথাখিনি শুনাৰ লগে লগে স্তব্ধ হৈ গৈছিল পৰিৱেশ কেৱল বাহিৰৰ গাড়ীৰ শব্দহে আহিছিল দুয়োৰে মাজত। সুনীতাই মূৰৰ wig টো খুলি খালী মূৰটো চপ্নাক দেখাই ক'লে "চোৱা না..কেমথেৰাপীৰ আৰু এটা round শেষ হল।এতিয়াটো চুটি চুটি চুলি আহিব ধৰিছে।" চপ্নাৰ হৃদয়ে কান্দি উঠিছিল।কিছুসময় আগত তাইৰ চপ্নাৰ চুলিকোছাৰ প্ৰতি ঈৰ্ষা হৈছিল আৰু এতিয়া সুনীতাৰ সেই খালী মূৰটোত চুটি চুটি বগা চুলিকেইদাল দেখি তাইৰ অন্তৰে কান্দি উঠিছিল। খিৰীকিৰ reflection ত সুনীতাই নিজৰ wig টো adjust কৰি ক'লে -"মই 30 বছৰৰ আছিলোঁ যেতিয়া মোক মোৰ স্বামীয়ে এৰি গৈছিল 2 টা সন্তানৰ সৈতে।তেতিয়াৰ পৰাই বহুত কষ্ট কৰি সন্তান দুটাক ডাঙৰ দীঘল কৰিছোঁ।" এই গোটেই কথাখিনি শুনি চপ্নাই এটা কথা লক্ষ্য কৰিছিল যে সুনীতাই নিজৰ জীৱনৰ ওপৰত কেতিয়াও খং কৰা নাছিল,নিজক লৈ কেতিয়াও দুখ কৰা নাছিল।তাইক দেখি কোনেও কব নোৱাৰিব যে something happen to her.. সুনীতাৰ stopage ওচৰত আছিল so তাই থিয় হল।চপ্নাই নিজৰ সোঁহাতখন আগবঢ়াই দিলে সুনীতাৰ ফালে আৰু সুনিতাই দুয়োখন হাত আগবঢ়াই দিলে আৰু দুয়ো দুয়োকে সাবটি ধৰিলে।দুয়োজনেই জানিছিল যে সিহঁত দুয়োজনেই ইজনে সিজনক আৰু কেতিয়াও লগ নাপাই । অৰ্থাৎ হিন্দীত এষাৰ কথা আছে "মেৰে আখো নে ৰংগে হাথো পকড়া হে বাৰ বাৰ..খুলকে জিনাটো চাহটে হো মগৰ ঘবৰাটে হো হৰবাৰ" Nothing is special than TODAY.. so we should always try to make this moment beautiful..

আপুনি কেতিয়াবা ঠেলা চলোৱা মানুহ কেইজনক লক্ষ্য কৰিছে নে ?? বেছিভাগে বয়সস্থ ৷ তথাপিও নিজৰ কৰ্ম নিষ্ঠাৰে কৰি গৈ আছে ৷ “ ঐ ঠেলাৱালা অমুকত যাবি নে ” যদি পইচাটো কম হ’ব নাযাওঁ বুলি কৈছে তেন্তে অবাইচ গালি গালাজ কৰে ৷ ঠেলাৱালা হৈ তহঁতৰ ইমান লেবেল অমুক তমুক ৷ ” বৃদ্ধ অৱস্থাটো ঠেলা চলাই নিজৰ জীৱন নিজৰ কষ্টৰে উপাৰ্জন কৰি থকা পইচাত চলি আছে ৷ সেইদৰে নিজৰ পৰিয়ালৰ ভৰণপোষণো কৰিছে ৷ কাৰো আগত ভিক্ষাৰ জোলোঙা লৈ তেখেতসকলে ভিক্ষা খুজি থকা নাই ৷ ঠেলা চলাই জীৱন নিৰ্বাহ কৰা সকলক ইমান গালি গালাজ কিয় ?? কষ্ট অনুযায়ী নিজৰ সামৰ্থ্য অনুযায়ী তেওঁলোকে কাম কৰে ৷ তেওঁলোকে উচিত প্ৰাপ্য পোৱাটো উচিত ৷ মই এই ঠেলা চলোৱা মানুহবোৰক দেখি দেখি জীৱনত আগুৱাই যোৱাৰ পথ দেখা পাঁও ৷ বয়সে হাৰ মনাব নোখোজা এখেতসকল হ’ল একোজন জলন্ত কৰ্মজীৱী ৷ একোজন যোদ্ধা ৷ জীৱন যুদ্ধত আগুৱাই যোৱাৰ বাবে সাহসৰ প্ৰতীক এওলোক ৷ সমাজৰ বাবে একো একোটা আদৰ্শ ৷ এনেকুৱা বৃদ্ধ অৱস্থাত প্ৰখৰ ৰ’দত ঠেলাখন টানি নি নিজৰ জীৱন জীয়াই থকাটো সহজ নহয় ৷ এক আচৰিত সত্য এইয়া ৷ আমি কাৰেণ্টটো গ’লে গৰমত যেন পাগল হৈ যাওঁ ৷ কিন্তু প্ৰখৰ ৰ’দক নেওচি নিজৰ দায়িত্ব পালন কৰে এওলোকে ৷ অকল ঠেলাৱালা নহয় বহু এনেকুৱা জীৱিকা আছে য’ত প্ৰত্যেকে সুচাৰুৰূপে দায়িত্ব পালন কৰি আহিছে ৷ ৰিক্সাৱালা , কৃষক , ৰোৱনী আৰু বহুতো ৷ ঠেলাৱালা বুলি গালি দিয়াবোৰক সুধিছো “ নিজেই ঠেলা চলাই চাওক না এবাৰ এই প্ৰখৰ ৰ’দত ৷ অনুভৱটো তেতিয়া কৰিব ৷ বয়সস্থ হ’লেও নিজৰ কৰ্ম কৰি আমাক সহায় কৰি আছে ৷ আমি কাৰো পেছাক লৈ ভেঙুচালি কৰাটো সমীচীন নহয় বিনাকাৰণত ৷ মানৱতাবোৰ শিথিল নকৰিব মানৱতা জীয়াই ৰাখি মানুহে মানুহৰ বাবে জীয়াব শিকিব লাগিব ৷ পিছে স্বাৰ্থত নহয় বিনাস্বাৰ্থত...

मेरी मेहनत के सिरहरण का सपना तेरा बिफल हुआ, मुझ पर हंसती इस जगत सभा मै मै स्वयं ही अपना कृष्ण हुआ। तू बेसख़ बिपदा का जहर बड़ा भर एक सांस पी जाऊंगा मै, इस पार दुबाएंगी मुझको उस पार निकाल जाऊंगा मै। या खिंस ही ले मुझे कल के तल तक मोती लेकर आ जाऊंगा मै, तेरे प्रश्नों के प्रति उत्तर पर अदिक खड़ा मै प्रश्न चिन्ह हूं , तेरे सपनों से परे बना मै परम भ्रम का स्राजन भिन्न हूं। माधव ने जब दो हात दिए तो फिर किस्मत से क्यों रोना, जब कर्म करे से मिलेगा सब कुछ तो भाग्य भोरोसे क्यों सोना । तेरा हात पकड़कर चला वहीं जिसके मन मै रहता भई हैं, जो डिगा नहीं कर्मो की पथ से अंत विजय उसका तय हैं। यदि हैं तुझसे जीवन भर रण रख याद कभी ना भागूंगा, हैं मेरी भी भीष्म प्रतिज्ञा मैं मरने तक ना हारूंगा। कुछ देर को रोक ले अपने धुन और कान खोल मेरा परिचय सुन, मैं ब्रह्मा का श्रेजन श्रेष्ठ कर्मो को माना मैंने जेस्थ। मेरे मन से हर सोक गया पा गया हूं मैं आलोक नया, अश्रु से अब रात नहीं अब कोई पुरानी बात नहीं। था भेद जो कुछ में जान गया अपनी त्रुटिया पहचान गया... कब भाग्य किसीने देखा है यहां सब कर्मो का लेखा हैं, ठोकर खाती इस जगत सभा मैं मैं स्वयं का भाग्य विधाता हूं हर लेख पलटने का दम जिसमें मैं वह नियति निर्माता हूं.....

तीन अक्षरों का है तू पर हजारों है तेरे नाम ज़िन्दगी नाजाने क्यों आज दरबदर हो रहा है बदनाम ज़िन्दगी.... ज़िन्दगी एक उलझी सी पहेली है दर्द और गम जैसे तेरे ही सहेली हैं जिसने समझ लिया तुझे उसके लिए खुशियों का मेहका बागान है तू और जो उलझके रह गया तुझमें उसके लिए सिमटा हुआ एक कबरस्थान है तू.... पहली सांस से आखरी मुस्कुराहट तक जो वक़्त चुराया था वो पल है तू खुशियां और गम जहा से बेहती है वक़्त वक़्त पर वह सूखा परा हुआ नल है तू..... बिना टिकट के जो कभी किया था वह सफर है तू जिन रास्तों पर बस चल कर भटक जाने का करता हैं दिल वह अनजान डगर है तू.... मेरे पापा के आंखो मै जो देखा है मैं वह ख्वाहिशों से जगमगाता हुआ सेहेर हैं तू.. वह वक़्त भी याद है हमें जब सब अपने हो गए थे खिलाफ हमारे कई रातें गुजारे थे हमने भी घड़ी के सुई निहारे... शायद जो कभी खाई थी मा के हाथो वह सुखी रोटी और आचार हैं तू या को पड़ी थी बचपन मै टीचर्स से वह प्यार भरी डंडे की मार हैं तू.... गिरा कर जिसने चलना सिखाया खुद रूला कर जिसने हसना सिखाया शायद वह मा की ममता और पापा का प्यार हैं तू... बचपन गुजरा इस सोच मै की जब हो जाऊंगा बड़ा तो ज़िन्दगी गुजरेगी मौज में जवान होते ही पापा ने भी केह दिया बेटा भीड़ बहत हैं भर्ती हो जा फौज में.... देखो ना आज मैं भी लग गया हूं ज़िन्दगी की होड़ में सारे अरमानों को मार के आज मैं भी लग गया हूं कॉम्पटीशन की दौड़ में... घड़ की रोक टोक से तो आजादी मिल गई है पर अब खुद में कैद सा हो गया हूं मैं ना जाने ज़िन्दगी के कौन से मोड़ पर खो गया हूं मैं... आते हैं आंसू पलको तक पर रो भी नहीं पाता हूं में नींद तो बहत आता है रातों में मगर सो भी नहीं पाता हूं में नजाने कैसी ये ले रही इम्तेहान ज़िन्दगी.... अरे जहा मरती हैं रोज लाखों ख्वाहिशें ऐसा ये समसान ज़िन्दगी है और लोग कहते हैं आसान ज़िन्दगी है हर तरफ एक उदासी का बादल छाया हैं हंसते हुए आज ज़िन्दगी ने भी मेरा मजाक उड़ाया हैं... ज़िन्दगी का असूल में आज तक समझ नहीं पाया की हंसता हूं तो आकर रूला देती हैं सोता हूं तो आकर जगा देती हैं अब गिरता हुआ तो मैं खुद ही उठ जाता हूं हर रोज ज़िन्दगी से लड़ने मै निकाल जाता हूं... मंजर हो सकता है बुरा ज़िन्दगी नहीं वक़्त बुरा हो सकता है ज़िन्दगी नहीं गम के अंधेरों को चिढ़कर खुशियों की सेहर होगी मेरी भी एक दिन बस इसी उम्मीद मै हर रोज़ उठ जाता हूं... आंखिर में बस यही कहना चाहूंगी कि हा हैं ज़िन्दगी मुश्किल मेरे दोस्तों पर तू कर जाए कुछ ऐसा तू बैठा हो चुपचाप और बोल जाए कामयाबी तेरी सब कुछ तो तेरा वह मुकाम ज़िन्दगी है की तू पड़ा हो बिस्तर पर और सामने हो मौत तेरे खड़ी आ जाए तेरे चेहरे पर वह बेखौफ मुशकान तो वह मुस्कान ज़िन्दगी हैं बस इतनी सी तेरी पहचान ज़िन्दगी हैं हर लम्हे को जीना सीखो हर जख्म को खुद ही सीना सीखो कई बार मंज़िल मुसाफिरों को नहीं मिल पाती और जो करना हैं आज करो यारो क्यों की मौत अक्सर बताकर नहीं आती...

Aaj phir Zindagi se mulakaat hui Baithke sang Uske yuhi Kuch baat hui.. Woh boli ki Kuch v ananant Nahi hai Yaha Har subah ki Raat hui.. Aaj phir Zindagi se mulakaat hui Baithke sang Uske yuhi Kuch baat hui.... Samjhaya usne Dil ko., Ki Tu Rona bandhkar.. Mere ye haseen lamhe Tu khona bandh Kar.. Raat hui hai toh jarur iski subah hogi Thoda intezaar Kar kal koi aur Teri Mehbooba hogi.. Zindagi ki is baat pe maine Zindagi Ka haat jhatka Aur keh Dali yeh baat , "Ki agar Kisi aur ke Saath subah honi hai toh Kabhi na beete yeh Raat.." Ab Zindagi ne mujhe paas bithaia Aur kandhe pe haat rakhkar mujhe samjhaya, "Ki ishq Gali na chal isme wasi maut hai Diloon se khilwar Karne wale Is zamane Mai bahoot hai.." Phir Maine Zindagi ke kandhe par haat rakha. Aur use Kuch yu samjhaya , Ki agar raastae mahtobbat Mai narmayi Hoti Toh bhagwan ne apni Jodi Radha sang Na banayi Hoti.. Na hi raanjhe hote na hote majnu Laila Har koi vatakta rehta beishq akeela... Ab agar usne raas- e mohabbat banaye hi hai Toh thoda hum v pee Lete hai Chalna Zindagi thoda hum v jee Lete hai.. Ab Zindagi thoda muskurai thoda gussai fir batiyai "Kyu Tu Use Yaad karta hai !! Uske yaddo Mai Mila sirf dard hai.. Is jaalim duniya Mai Tu he tera humdard hai... Ruk ja abhi waqt hai Tu bhi launda ho sakta sakht hai Dekh jara duniya Mai aur bhi behtarin hai Mana Woh haseen thi Kuch usse bhi haseen hai.." Ab baari aayi Mere muskurane ki Mere mohabbat ke kisse Zindagi ko sunaane ki Ja baitha Mai Zindagi ke samne Aankho Mai aankhe Rakhi aur keh dali yeh baat "Ki Woh thi na ..Tu dard hai Woh sukoon thi.. Tu jiban hai Woh ,jine Ka junoon thi Tu dhoop hai ,Woh Chau thi Tu khudaa hai ,Woh khud khuda Ke Pau thi.. Tu masjhid hai,Woh azaan thi Tu dukh sukh hai,Woh sirf khushiyoon ki khan thi Tu chalti rehti hai,Woh Kabhi Kabhi thehar jaati thi Is aag barsati garmi Mai, De thandak ki Lehar jaati thi.... Mai toh sirf kabitaai likhta hu Woh toh khud kabita thi..." Ab Dekh Khushi mere chehre ki Zindagi Ki aankhe ho Gaya naam... Usne haat thama Mera aur Kaha Sabr Kar...Lautega tera sanam Khuda ki nazar hai tujhpe Woh Tujhpe karega rahem Sabr Kar....yakin Rakh... Lautega tera sanam !!! Lautega tera sanam!!!